Summerfest t.v.v. Pinocchio Koning Albert Plein Hamme (13-07-2024) reporter & photo credits: Freddie info bands: Little Boy & Nightingale - De Lawijtmakers - The Black Daniels - The Disarray Bluesband info bands: Mud Creek Bonanza info organisatie: Summerfest - Pinocchio © Rootsville 2024

Ontsproten uit de resterende zaadjes van 'Blues Oan Daa Stoazze', het driedaagse festival met kleurijke blues, is er nu sinds enkele jaren in Oost-Vlaamse Hamme een blues & co happening met als naam 'Summerfest'. Een festival met als doel het steunen van 'vzw Pinocchio' voor het goede doel...en de Chimay Blue van 't vat en telkens ik richting Hamme rij komt zing ik in de auto van 'I Shall Not Be Moved', de toenmalige nostalgische afsluiter van 'Blues Oan Daa Staozze'. Misschien moeten ze voor dit 'Summerfest' ook eens gaan nadenken om een steeds weerkerende afsluiter te brengen, het hoeft daarom niet gekleurd te zijn.

Niet meteen een echt bluesfest te noemen maar een 'melting pot' van muziekstijlen met toch ook meestal een raakpunt met blues en die met de goede bedoelingen richting 'Koning Albertplein' te Hamme zijn afgezakt. 'Blues & Co' voor het welzijn van de kids die onfortuinlijk met vuur in aanraking zijn geweest daar moet je toch een 'hart' voor hebben en dat moet belangeloos blijven. We waren al paraat van toen de eerste editie mede door 'Corona' in putteke winter viel. Getekend: 29 december 2019. De 'MC' van het gebeuren is Marc Bouillon AKA Marcel en daar valt niet een te tornen.

Openen doen ze hier vandaag met 'Little Boy & Nightingale'. Geen nobele onbekenden met dit muzikaal duo dat bestaat uit Wouter Verhelst en Ilse Van Dooren. Als duo leerde ik ze al kennen op een editie van 'Blues Oan Daa Stoazze'.

Voor Wouter en Ilse is blues en muziek 'tout court' uiteraard niet onbekend en zo zagen we ze nog maar recent op de editie van 'Stekene Blues' met 'The Blue Clay', een ambiance band die zijn gelijke niet kent. Ook kan je ze tegenkomen op het podium wanneer de de Irish Folk formatie 'Filthy Horse' op de affiche staat, en deze beide bands tekende ook de eerste editie van 'Winterfest'. Ilse die staat ook nog eens vocaal haar mannetje bij 'The Black Daniels' maar daarover later meer.

Het duo is gewapend met een akoestische gitaar, een harmonica, een cajon, een ukelele, een tamboerijn en nog wel wat percussie toestanden en openen hier met de titeltrack 'Two Lousy People' uit hun in 2019 uitgegeven album gespekt met Americana, country blues en roots, de muziek waar ze zich het beste in thuis voelen, bevestigd door het nummer 'I'm Coming Home Baby'. Wat ook bijna een certitude is op een concert van deze "Little Boy & Nightingale' is het mooie 'Dead Flowers' van de 'Stones'.

Rock 'n roll never dies zeggen we dan en op 'Suspicious Minds' van Elvis ontstaat er zo ook een eerste sing-a-long op dit 'Summerfest'. De samenwerking van BB King en U2 wordt hier vanmiddag bezegeld met een skiffle versie van hun 'When Loves Comes to Town', en dat kunnen we met z'n allen best smaken. Nog vlug 'a dime' in de jukebox steken dat mag en zo ontstaan de volgende danspasjes hier op de tonen van 'Honky Tonk Woman' en ontstaat er weerom een sing-a-long op Tom Jones zijn chartbuster 'Delilah', alweer uit 1967.

was het om de frisse wind te verdrijven? who knows, maar de sfeer werd alsmaar beter...

Wouter en Ilse kregen van 'MC' Marc nog wat extra tijd toebedeelt en zo kregen we ook nog een streepje Rory Gallagher met onder meer 'Bulfrog Blues' en het uitdijende maar tevens swingende 'Seven Nights To Rock' en nee, niet van Bruce Springsteen maar van Moon Mullican uit 1956. Time for something else...

Als kandidate voor 'Miss Oost-Vlaanderen' wordt hier 'Lotte' aan ons voorgesteld en kijk nu eens hoe fier onze Marcel ernaast staat. Lotte Van Der Meeren is van Hamme en je kan op haar stemmen als kandidate nr. 35 en dingt later ook mee voor het kroontje van 'Miss België' en nu hebben ze hier in Hamme plots twee goede doelen om te steunen en zijn ze zomaar een 'BV' rijker.

Als tweede formatie staan hier 'De Lawijtmakers' op het podium. Ik hoor het je al zeggen, lawijt wie, lawijt wat en dat dacht ik ook toen ik de naam hoorde vallen. Wie zijn deze Lawijtmakers nu? We hebben Erik De Laet (zang en drums), John Hooyberghs (gitaar en zang), Ruben Rys (zang en gitaar), Ruud Maas (zang) en last but not least Patrick de Hoon op basgitaar, en sommigen ervan maken dan als toeschouwer meer dan lawaai genoeg op onze blues festivals in het land hier staan ze plots op het podium. Een primeur die achteraf zou tellen op dit 'Summerfest'.

Hun opener 'Crying Shame' uit 2020 van de Aussies 'The Teskey Brothers' was er wel meteen boenk op. Onwaarschijnlijk dat dit hier zo maar neergezet werd door deze 'Lawijtmakers' in primeur, en zo ontstaat hier zo maar uit het niets de eerste slowdans. Van een slowdance naar wat reggea is ook voor dit vijftal 'a peace of cake' met 'I Shot The Sherrif' en zo zitten we in 1973 bij Bob Marley en zijn Wailers. Van Jamaica verhuizen die 'Lawijtmakers' zo maar out of the blue richting Tulsa sound van JJ Cale met 'Call Me The Breeze' en 'Cocaine' maar van enige dealers hier geen spoor op dit 'Summerfest' die zullen wel op 'Fantasia' zitten.

The bassman, serious business...

Opmerkelijk was ook dat deze band als enige aan wat merchandising hadt gedacht en zo deelde Kelly het met een glimlach allemaal gratis uit. Nee geen T-Shirts maar de eerste hulp bij dorst...een flessenopener. Je moet er toch maar aan denken hé. Die van 'Chimay' dachten toen van dat moeten we ook doen en brachten zo hun petjes aan de man maar de 'Lawijtmakers' waren het eerst :-)

Feilloos brachten ze ook het wondermooie 'Tennesee Whiskey' van Chris Stapleton en durfden ze zelfs BB King aan met 'The Thrill Is Gone'. Even wat anders dan met 'Come Together' van de 'Fab Four en 'Hit The Road Jack' van Brother Ray.

rhythm juggler Erik...

Een stukje Delbert McClinton is steevast goed voor de vrouwelijke fans en met 'Walking By Myself' en 'Hi-Heel Sneakers' zit het er hier op voor deze 'Lawijtmakers' en staan ze zo plots hoog gequoteerd bij de bookmakers en ja hoor ze kregen natuurlijk wat extra time voor een bisser.

John The Revelator met zijn schwoewen guitarra...

Tijd zo voor de derde band al op dit 'Summerfest'. Daarvoor tekenen 'The Black Daniels' en die tappen uit het vaatje van rock. Hierin vinden we ook Ilse Van Dooren terug die haar stembanden even heeft kunnen laten rusten. Tijd om nog eens een band voor te stellen. De vreemde een in de bijt om het zo maar te zeggen. In de zin dat we het eens geen blues is maar een stevige portie Classic Rock. Naast Ilse Van Dooren bestaat de band ook nog uit Wilmar Kleevens (drums), Eric Verdonck (Zang en gitaar), Thomas Hofman (bas) en Christophe Dejongh (gitaar).

Sommigen denken nu van Ilse mag al een tweede keer aan de kassa passeren maar niets is minder waar want al deze bands staan hier enkel voor een pint en wat 'bikke bikke' op het podium, zo maar voor het goede doel en dat is een applaus waard.

Voor die dachten nu een rock party zouden gaan horen, die kwamen ook van een kale reis thuis want het werd gewoon 'Medley Time'. Zo stuurden ze een 'Stones Medley' het 'Koning Albert Plein' om met nummers als Start Me Up, Jumping Jack Flash, Satisfaction, Sympathy For The Devil en Honky Tonk Woman om zo maar een nervous breakdown van te krijgen. Wat welk ook lukte was dat de dansvloer goed bezet was.

het was niet Hamme zingt, maar wel Hamme danst...

Wat dacht je dan van een medley van Tante Tina met Steamy Windows, die fiere Marie en Nutbush City Limits. Als intermezzo tussen de talrijke medley'kes mocht de verkouden Eric dan zijn geslaagde versie van 'Heroes' brengen want dat zijn deze 'The Black Daniels' hier in Hamme...Omerta!

Met Janis Joplin' 'Peace Of My Heart' kwam Ilse de dames nog eens ophitsen door zich mee in het publiek te gaan nestelen and the ladies went wild. Een spontane sing-a-long dan kwam er met 'Iedereen is van de Wereld' en wat wil je als je jezelf tegoed doet aan een 'Blauwe Chimay'. Terug dan maar naar een medley en deze keer was het er eentje van Golden Earring met 'When The Lady Smiles en 'Twilight Zone'.

Omdat die van 'The Black Daniels' hier toch voornamelijk bekend staan om het wat steviger te brengen krijgen we zo 'Sweet Child O' Mine' van Guns 'n Roses. Een algemene rock medley dan met Highway To Hell, I Love Rock 'n Roll en Queens hun I Will Rock You. Plots kregen we ook nog een stukje 'Kings Of Leon' en mochten ze als bisser ook nog eens Jim Kerr's 'Dont You Forget About Me' brengen.

Tijd dan voor 'The Disarray Bluesband' en ook zij zijn voor mezelf nog een onbeschreven blad. Erwin (zang en gitaar), Christophe (gitaar), Jan (bassist), Kris (drummer) en Henk als harper teken hier vanavond voor de orkestratie. Ze zijn een atypische blues-formatie uit het Waasland die het licht zag in 2013. Niet dat ik een doorwinterde blues fanaat ben maar ik was toch beginnen snakken naar wat blues.

Blues? het begon allemaal als surf met 'Rumble' van Link Wray waarna er toch wat blues zat aan te komen met 'Werewolf Blues' en 'Runnin' Loose'. Niet meteen het soort blues waar we op zaten te wachten en het voelde allemaal wat rommelig aan. Een meer dan verdienstelijke poging dan met Henk aan de Mississippi Saxofoon en 'I'm Ready'.

Een shuffle vertaalden die van 'The Disarray Bluesband' dan maar als de 'Hanky Panky Shuffle' en zo liep er plots dan maar van alles fout op het podium. Toch dan maar 'on the right track' met 'Digging My Potatoes' van Little Son Joe en zo kregen ze ook van Marcel wat extra play-time met daarbij Mannish Boy'.

en zelfs op blues dansen ze in Hamme...

En zo zijn we helaas al toegekomen aan de afsluiter van dit alweer geslaagd 'Summerfest'. Het is hier bij de laatste band dat 'Murphy' al even om de hoek was komen kijken. Normaliter stonden hier de feestbeesten van de 'Blue Chevy's' op de affiche maar door een spijtig toeval was zanger en harper Kris Bries van de ladder getuimeld en zodoende...Ik zou zeggen van Kris, laat het werken aan anderen over en hou het bij muziek ;-)

De vervangers en rots in de branding zijn 'Mud Creek Bonanza'. De band bestaat momenteel uit Drummer Bruno van Reeth, Bassist Arnoud Pieterse, zang en slide/gitaar Michelle Bertels, zang en gitaar Stijn Meurens. Allen mensen die al wat jaren met het bluesgenre bezig zijn. Naast Delta Blues sluipen er ook wat met country gekruide deuntjes in het repertoire zoals Johnny Cash, Scott H Biram of zelfs Hank Williams. Tuurlijk hebben ze met z’n allen veel Blues klassiekers beluisterd in hun jonge jaren en herkneden ze met een beetje eigenzinnigheid maar doch met respect voor de roots de boogie van weleer. John Lee Hooker, Muddy Waters en Howlin' Wolf, dat belooft allemaal veel goeds.

Ik zou zeggen eindelijk de echte blues grooves en zo openen ze met 'Same Old Blues'. Dat die van 'Mud Creek Bonanza' er met 'Folsom Prison' nog een Cash'ke tussen gooiden was best wel aangenaam als vorens met het echte werk eraan te komen zoals 'JLH's 'Boogie Chillun'. Verder dan maar op hetzelfde allooi met 'Mojo Working' en het altijd wel prachtige 'Spoonful'.

Er was zelfs een additionele smoelschuiver ingehuurd bij deze band die luisert naar Ben Pittoors en blijf maar zitten Valerie het is allemaal geregeld ;-). Er uit gaan met een big bang kunnen ze ook al en zo leefde John Lee Hooker dan weer op met 'Boom Boom'. Tijd om de laatste bonnetjes op te drinken want de tap sluit ter elfde uren. 't is dat de pastoor het gezegd heeft. Bedankt aan de organisatie van 'Summerfest' en de v.z.w. Pinocchio, keep up the good work! Wijle weg 't is tijd voor Hoss, Little Joe, Adam en Pa...

en ja hoor er zijn nog echte fans...

krijg je het flesje Jupîler niet open? Kelly to the rescue

een echte rock'ster'

oeps foutje, moet zijn Patje Bass ;-)

conclusie: in Hamme drinken en dansen ze gére...